Speciaal voor Wereld Ergotherapiedag vertelt Loïs haar verhaal. Loïs (27) had corona en werkt aan haar herstel. Met dit verhaal willen we laten zien wat ergotherapie betekent voor ex-corona patiënten in de herstelfase.
Door het coronavirus hebben ergotherapeuten er een nieuwe groep cliënten bij gekregen. Waar lopen mensen met Covid-19 tegenaan en wat kan ergotherapie voor hen betekenen? De 27-jarige Loïs vertelt: ‘Ik heb opnieuw moeten leren onderzoeken wat ik wel en niet aankan.’
Al een half jaar zit Loïs (27) thuis. Door het coronavirus kampt ze met extreme vermoeidheid en heeft ze moeite met prikkelverwerking. Werken lukt niet meer en autorijden of afspreken met vriendinnen evenmin. Hoe heeft Loïs de behandeling van haar ergotherapeut ervaren? ‘Emotioneel,’ zegt ze. ‘De tissues waren niet aan te slepen.’ Nog steeds heeft ze maandelijks een afspraak bij de ergotherapeut. ‘Sabine helpt me mijn leven weer bij elkaar te krijgen,’ zegt Loïs. ‘Stapje voor stapje lukt het me weer om dingen te ondernemen. Maar ik ben nog lang niet de oude.’
Telkens weer een terugval
Loïs werkte parttime achter de kassa in een supermarkt. Ze had een druk sociaal leven, ging graag uit en was bijna nooit thuis. Dat veranderde toen ze op 1 april 2020 benauwdheidsklachten kreeg. ‘Ik kon nauwelijks ademen. Mijn zinnen bestonden uit twee of drie woorden en dan moest ik al happen naar lucht,’ vertelt ze. Volgens de longarts liet Loïs typisch de verschijnselen zien die het coronavirus bij jongeren teweegbrengt. Ze moest twee weken met haar ouders in quarantaine. Toen ze langzaam weer aan het werk wilde gaan, kreeg ze een terugval. Nu, een half jaar later, is ze er nog steeds niet bovenop.
‘Net als iedereen dacht ik dat corona gewoon een griepje was,’ zegt Loïs. ‘Ik ging op de bank liggen, zette de televisie aan en verwachtte er snel weer bovenop te zijn. Maar de klachten kwamen telkens heftiger terug. Ik was extreem moe en kon nauwelijks prikkels verwerken. Bij gesprekken met meerdere personen haakte ik af. Het was net alsof ik dagdroomde: ik hoorde mensen praten, maar had geen idee wat ze zeiden. Ook social media, muziek, harde geluiden en fysieke inspanning werden me al gauw te veel.’
Alternatieven voor visuele prikkels
De huisarts zette een revalidatietraject in gang met een fysio- en ergotherapeut. Ze kwam terecht bij Sabine van Erp van JIPA Ergotherapie. Van Sabine leerde Loïs hoe ze haar energie over de dag kon verdelen. ‘Loïs was gewend om veel onder de mensen te zijn en allerlei prikkels tegelijk te hebben,’ vertelt Sabine. ‘Samen gingen we op zoek naar manieren met deze prikkels om te gaan en ze te verminderen.’ Loïs: ‘Ik dacht altijd dat ik van televisie kijken oplaadde, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Met Sabine ging ik op zoek naar alternatieven. Daarna ging het langzaam beter.’
Van wandelen en mindfulness werd Loïs kriegelig. Maar ze ontdekte met Sabine wel iets anders dat haar rust geeft: luisterboeken. ‘Ik vind het heerlijk om naar romantische verhalen te luisteren. Tegenwoordig lukt het me zelfs om tegelijkertijd aan diamond painting te doen: schilderen met gekleurde kristallen steentjes.’ In overleg met Sabine stelde Loïs ook een aantal leefregels voor zichzelf op. Zo pakt ze nu niet meer haar telefoon erbij als ze rust en wisselt ze mentale en fysieke inspanning af. Ook stapt ze er wat vaker even ‘uit’ als een situatie haar te veel wordt. ‘Dan loop ik weg en ga ik even liggen. Na twintig minuten gaat het meestal weer beter.’
Weer aan het werk
Wat ergotherapeut Sabine het meest opvalt aan het behandelingstraject met Loïs, is het verdriet dat Loïs met zich meedraagt. ‘Ergotherapie is gericht op het mogelijk maken van betekenisvolle handelingen in het dagelijkse leven,’ legt zij uit. ‘Uit de gesprekken met Loïs blijkt telkens weer dat alles waar zij vroeger blij van werd, niet langer mogelijk is. Voor Loïs is het heftig dat haar hele leven platligt. Wie ze als mens is, kan ze niet meer zijn. Het heeft best even geduurd voordat ze dat kon accepteren.’
Nog steeds is Loïs wel eens gefrustreerd over haar ziekteproces. In haar omgeving stuit ze vaak op onbegrip. ‘Mensen vinden dat het wel eens klaar mag zijn. Ze kennen de verhalen uit de media en denken dat corona alleen ouderen en kwetsbaren raakt. Maar ik zit niet voor mijn lol al een half jaar thuis.’ Met Sabine kijkt ze nu naar manieren om haar werk weer op te pakken. ‘Ik hoop dat ik ooit weer volop kan leven zonder altijd bezig te hoeven zijn met de gevolgen van wat ik doe. Dankzij Sabine ben ik me al veel bewuster van mijn grenzen en de prikkels om me heen. Dit heeft me ontzettend geholpen en ik zie nu echt vooruitgang. Ook al duurt het lang, het wordt beter!’
bron: ergotherapie nederland (link)
